Today
Read More2021-09-16 18:08:26
.
Nederland, Amsterdam, 16-09-2021,
Met Tibbe van de buren (onder) en Wiebe(l) (boven) naar puppiecursus.
Daar leren we af te leren wat we hadden aangeleerd. Mensen die in katzwijm raken van vertedering moeten we voorlopig op afstand houden. Dat hoort niet in deze fase van de socialisatie. Daar hadden we
allemaal met honden uit onze kindertijd geen weet van. Die van mij vroeger was dan ook wel een tamelijk eigengereid en gevreesd monster. Dus we gaan ons leven beteren.foto: Katrien Mulder2021-08-18 15:48:51
Vandaag was ik jarig, maar ik moest iedereen afbellen, want we hebben een vlooienplaag, de nalatenschap van de overleden poes. Dat schijnt vaker te gebeuren. Het lukt maar niet om de genadeklap uit te delen. Telkens komen er weer larven tot leven. De enige remedie is onophoudelijk heet wassen en zuigen en gif spuiten, en daarnaast nog wat grootmoeder-weet-raad trucjes toepassen zoals schalen met zeepsop op de grond zetten met een brandende kaars erin. En inderdaad, daarna liggen er talloze vlooienlijkjes te drijven. Maar duidelijk niet voordat ze eieren gelegd hebben.
Op advies van mijn nichtje Eva hebben we een heleboel kussens weggegooid. Dat werd sowieso tijd. Wij hebben ook een beetje teveel van die oude hippiespullen in huis, kleden en kussens enzo. Daar houden vlooien van, zeggen ervaringsdeskundigen. Dus weg ermee. Het kleed op de foto had ik in een bui van alles-moet-strak bijna weggegooid. Ik maakte er nog een foto van, als herinnering. Hij viel al behoorlijk uitelkaar. Maar toen kreeg ik spijt. Ik heb hem gekocht van Wasila (zie foto) , in het Tunesische dorpje waar ik van tijd tot tijd logeer. Wasila heeft de deken heel vroeger gemaakt, de wol van de eigen schapen gesponnen en geverfd, om daarna achter het traditionele weeggetouw met haar mopperende schoonmoeder, wekenlang de eindeloze herhaling van de inslag in de schering te ondergaan. Deze deken van Wasila is zo mooi van kleur, en het patroon is net wat gecompliceerder dan gewoonlijk. Ik heb het uit de vuilniszak gehaald en heet gewassen. De gaten zijn er niet kleiner op geworden maar ik vouw hem gewoon op, net zoals ze daar doen met dekens die tot de draad toe zijn versleten.2021-08-27 16:54:35
Berlijn wordt steeds aangeharkter. Nu wil de gemeente het indianendorp langs de Spree afbreken. Het is een toplocatie waar loeidure appartementencomplexen het dorpje wegduwen, een groene oase die er bijna overdreven onberispelijk uitziet, en bewoond wordt door mensen wier uiterlijk verscheidene elkaar opvolgende levensstijlen weerspiegelen. Vandaag was er een demo tegen de afbraak vlakbij, op de Mariannenplatz. Er waren meer politieagenten dan demonstranten, tenminste toen ik daar toevallig langs liep. De mevrouw op de foto woont zelf niet in het dorp maar zegt dat het hoe dan ook blijft. Wat er ook gebeurt.
2021-08-12 15:20:42
Nederland, Amsterdam, 12-08-2021,
Eergister werd ik benaderd door een vrouw die de productie doet voor een reclamefilm van een bekend biermerk. Die moest een documentaire -achtige uitstraling hebben, en verschillende Amsterdammers zouden er een rol in krijgen. Ze had op mijn site foto’s van de onvermoeibare straatmuzikant Elyes gezien. Deze slaat zich documentloos en op eigen kracht door het leven, dus dat hij waarschijnlijk geen bankrekening heeft was nog een dingetje om een mouw aan te passen. Maar eerst moest ik hem opsporen. Als het door zou gaan kon Elyes financieel behoorlijk binnenlopen, want het was reclame, en ze deden bij dat biermerk niet kinderachtig over geld. Ook ik zou in zijn kielzog een graantje meepikken.
Dus vandaag ging ik op zoek.
De laatste keren dat ik hem zag speelde hij bij het stenen bankje in het Oosterpark. Maar daar was hij niet. Wel zaten er drie mannen bier van de concurrent te drinken. Ze kenden Elyes maar al te goed. “Hij is mijn vriend”, zei de eerste, “hij is mijn buurman” zei de tweede. "Hij staat nu bij de Etos op de hoek van de Dappermarkt te spelen" zei de derde.
Dus ik erheen.
En daar stond hij zijn ontzettend grappige muziek te maken. Ik zei dat hij even moest stoppen, en vertelde over de mogelijke boost in zijn (en mijn) carrière.
Ik verwachtte dat hij op zijn minst een klein gat in de lucht zou springen.
Wat niet gebeurde.
Hij knikte vriendelijk, maar zei zonder aarzelen resoluut dat hij niet meedeed. “Ik ben veertien jaar van de drank af. Ik doe niet aan commercie, en zeker niet als het om alcohol gaat”.
Einde van mijn korte loopbaan als productie-assistent.
foto: Katrien Mulder
hier nog een link naar een filmpje over Elyes
https://www.photoskatrienmulder.com/Filmpjes-van-de-maand/i-pftVfGv/A